1 Een overdenking van David.

Een gebed toen hij in de spelonk was. ^◼  ◻  

2 Ik roep met mijn stem tot de HEERE,

met mijn stem smeek ik tot de HEERE.

3 Ik stort mijn klacht uit voor zijn aangezicht,

mijn benauwdheid maak ik bekend

voor zijn aangezicht. ^◻  

4 Wanneer mijn geest mij zwaar terneerdrukt,

weet U het pad voor mij.

Zij hebben een strik voor mij verborgen

op het pad waarlangs ik zou gaan. ^◻  ◘  

5 Kijk naar rechts en zie,

er was niemand die naar mij omzag,

elke vluchtweg was afgesneden,

er was niemand die zich

om mijn ziel bekommerde. ^◻  

6 Tot U roep ik het uit, o HEERE. Ik zeg:

“U bent mijn toevlucht,

mijn deel in het land van de levenden. ^◘  

7 Let op mijn geroep,

want ik ben helemaal uitgeput.

Ontruk mij aan mijn vervolgers,

want zij zijn machtiger dan ik. ^◻  ◘  

8 Leid mijn ziel uit de gevangenis

om uw Naam te danken

De rechtvaardigen zullen mij omringen,

want U bent goed voor mij.”