1 Aan de rivieren van Babel,

daar zaten wij,

ook weenden wij als wij aan Sion dachten. ^◼  

2 Aan de wilgen in haar midden

hingen wij onze lieren op. ^◻  

3 Want zij, die ons gevangenhielden, vroegen ons daar

om de woorden van een lied te zingen,

zij die ons kwelden vroegen

om iets vreugdevols.

Zij zeiden: “Zing toch voor ons

uit de liederen van Sion!” ^◘  

4 Hoe zouden we een lied van de HEERE

kunnen zingen op vreemd grondgebied?

5 Als ik jou zou vergeten, o Jeruzalem,

laat dan mijn rechterhand zichzelf vergeten. ^◻  

6 Laat mijn tong vastkleven

aan mijn gehemelte,

als ik niet aan jou zou denken,

als ik Jeruzalem niet zou stellen

boven mijn grootste blijdschap! ^◼  ◻  

7 O HEERE, denk toch aan de zonen van Edom,

op de dag van Jeruzalem,

zij die zeggen: “Ontbloot haar, ontbloot haar,

tot op haar fundament toe!” ^◘  

8 O dochter van Babel,

jij die tot verwoesting gedoemd bent,

gelukkig zijn zij

die aan jou je misdaad zullen vergelden,

die jij tegenover ons hebt begaan. ^{◼  ◻  ◘}  

9 Gelukkig is hij,

die je kleine kinderen zal grijpen

en verpletteren op de rots. ^{◼  ◻  ◘}