1 Daarop antwoordde Job en zei: ^◼  

2 Wat heb jij de krachteloze geholpen,

de arm van de machteloze uitkomst gebracht! ^◼  ◻  

3 Wat heb jij goede raad gegeven

aan wie geen wijsheid had,

de kern van de zaak vaak zo helder uiteengezet! ^◻  

4 Tot wie heb jij je woorden

nu eigenlijk gericht?

Wiens geestesadem

is nu eigenlijk van je uitgegaan? ^◼  ◻  

5 De schimmen krimpen ineen

onder de wateren en de bewoners daarvan. ^◼  ◻  

6 Het dodenrijk ligt open en bloot voor Hem,

er is geen bedekking

voor de afgrond van het verderf. ^◻  ◘  

7 Hij spant de noorderhemel uit

over het verlaten wateroppervlak,

aan niets hangt Hij de aarde op. ^{◼  ◻  ◘}  

8 Hij bindt de wateren samen in zijn wolken,

toch scheurt de wolk daaronder niet.

9 Hij bedekt de aanblik van zijn troon,

Hij spreidt zijn wolk daarover uit. ^◘  

10 Hij heeft een cirkel getrokken

over het wateroppervlak,

daar waar het licht aan de duisternis grenst. ^◻  ◘  

11 De zuilen van de hemel wankelen,

zij zijn verbijsterd door zijn bestraffing.

12 Door zijn kracht heeft Hij de zee opgezweept,

door zijn inzicht heeft Hij Rahab verpletterd. ^{◼  ◻  ◘}  

13 Door zijn Geest schitteren de hemelen

als de aanblik van een ontsluierde,

zijn hand heeft

de snel voortglijdende slang doorboord. ^◻  ◘  

14 Zie, van zijn wegen

is dit \add

nog maar\add* een tipje van de sluier,

en dan hebben wij alleen nog maar

enkele woordflarden van Hem gehoord!

Wie zou dan het donderen

van zijn geweldige macht kunnen bevatten? ^◼